Het is zondag, de derde dag nadat Jezus is gestorven. De leerlingen van Jezus zijn nog steeds in shock omdat hun goede vriend en leraar is overleden. En Hij is niet zomaar overleden, nee, Hij is vermoord. En niet zomaar vermoord door een stel criminelen, nee, door Joodse religieuze leiders. Hun beschuldigingen leidden tot zijn proces en veroordeling tot de doodstraf. De leerlingen zijn bang. Hoe snel keerden de Joodse leiders zich tegen Jezus? Staan zij nu op de lijst om aangeklaagd en vermoord te worden?

Doodsbang zitten ze bij elkaar in een huis. Iedereen is muisstil en de deur zit op slot. Mocht de politie langskomen, dan doet niemand de deur open, hebben ze met elkaar afgesproken.

Terwijl sommigen verdrietig en stil op de bank zitten, praten anderen zachtjes met elkaar in de keuken. Maar dan, geheel onverwachts en tegen alle natuurwetten in… staat Jezus in de kamer. ‘Wees blij!’ zegt Hij. ‘Ik wens dat het jullie goed gaat.’ Vreemd genoeg vraagt in eerste instantie niemand zich af wat er precies gaande is. Iedereen is blij om Jezus te zien en Hij ziet er zo springlevend en krachtig uit, dat niemand zich afvraagt of Hij misschien een spook of een zombie is. Jezus zegt op gebiedende toon: ‘Ontvang hemelse energie en levenskracht,’ en dan voelt iedereen zich opgewekt en gelukkig.

Een van Jezus’ leerlingen, Tomas, is er niet bij als Jezus verschijnt aan de leerlingen. En als ze hem vertellen dat Jezus levend is en hen bezocht heeft, wil hij het niet geloven. Tomas baalt als een stekker, want hij vermoedt dat het waar moet zijn. Zijn vrienden zouden hem niet met zoiets voor de gek houden. Vanaf nu ga ik bij de groep blijven, neemt Tomas zich dan ook voor. Het zal hem niet nog een keer gebeuren dat Jezus de groep bezoekt terwijl hij er niet bij is.

Acht dagen lang moet Tomas wachten. Gek wordt hij van de blije verhalen van de anderen over hun ontmoeting met Jezus. Maar na acht dagen staat Jezus er weer, vanuit het niets, in dat huis en deze keer is Tomas erbij.

Meteen richt Jezus Zich tot Tomas: ‘Kijk Tomas, ik ben het echt, zie je de wonden in mijn handen en voeten, op de plekken waar de Romeinse soldaten de spijkers vastgeslagen hebben toen ze mij kruisigden? Zie je de wond in mijn zij, van toen ze daar een speer in staken om te checken of ik echt dood was? Hier, voel maar, ik ben geen spook, ik ben het echt!’

Maar Tomas hoeft al niet meer te voelen. Hij weet, net zoals de apostelen acht dagen geleden, dat Jezus hier echt voor hen staat. ‘Ik hoef niets aan te raken, hoor Jezus,’ zegt Tomas, ‘nu ben ik overtuigd dat Je God bent, ik zie het duidelijk. Mijn ogen houden me niet voor de gek.’

Jezus zegt: ‘Fijn dat je nu gelooft, Tomas. Maar gelukkig zijn de mensen mij niet kunnen zien en toch geloven dat ik ben opgestaan.’ Het klinkt niet echt als een compliment, voelt Tomas. Maar hij snapt wel wat Jezus bedoelt en heel erg vindt hij het niet om in het bijzijn van zijn vrienden een correctie te krijgen. Tomas is vooral blij dat hij Jezus nu ook heeft gezien.  Al spelen er nog wel 1001 vragen door zijn hoofd over hoe deze verschijning nu eigenlijk plaats heeft kunnen vinden.