Het is op een vrijdag dat Jezus sterft. En omdat zaterdag een rustdag is voor de Joden, willen zijn vrienden hem voor het weekend begraven. Daarom regelt Jozef van Arimatea tegen het einde van de vrijdagmiddag een graftombe om Jezus in te leggen. Tegen de avond gaat Nikodemus naar Jozef toe met meer dan veertig kilo aloë vera, mirre én linnen doeken, om samen met hem Jezus te balsemen. Het is een haastklus, want ze willen voor zaterdag klaar zijn, maar het lukt. De doeken zijn niet allemaal even netjes omgeslagen, maar Jezus ligt er vredig bij en de graftombe geurt van de balsem als ze vertrekken.

Omdat Jozef van Arimatea en Nikodemus snel hebben gewerkt, wil een groepje vrouwen (o.a. Maria van Magdala, Maria van Jakobus, en Salome) na de verplichte zaterdagrust terugkomen om de balsemprocedure netjes te doen en af te maken wat de mannen begonnen waren. Terwijl ze met z’n allen op zondagochtend naar het graf lopen, discussiëren ze over wie het graf zou kunnen openmaken. Er ligt namelijk een ontzettend grote ronde steen voor de opening van de graftombe.

Stel je voor, je bent in diepe rouw omdat een dierbare is overleden. Terwijl je richting het graf toeloopt, zie je ineens dat zijn of haar graf al open is! Dan zijn er een paar opties: of iemand anders is bezig met balsemen, of er zijn dieven geweest. Als ze voorzichtig het graf binnenlopen, zien de vrouwen een jonge man in een wit kleed. Hij zit vrij relaxed rechts in de tombe. Geen van de vrouwen kent de jongen en ze schrikken, omdat ze niet weten wie die vreemdeling is. Wanneer hij vervolgens zegt: ‘Jezus is hier niet meer, hij is levend,’ vluchten ze weg.

Het is een bizarre optelsom: een open graf, een vreemde jongen en geen lijk. Maar nog verbazingwekkender is de opdracht die de jongen de vrouwen meegeeft: ‘Ga het goede nieuws aan de leerlingen van Jezus vertellen.’ En nog mysterieuzer zegt hij: ‘Jezus had zelf gezegd dat Hij niet lang in een graf zou blijven, weet je nog?’ Terwijl ze bij het graf vandaan rennen, zegt niemand iets, niet tegen elkaar en niet tegen de mensen die ze tegenkomen. Bevend van angst, maar ook van verbazing, gaan ze terug naar huis, richting de leerlingen van Jezus.